ای مهمان نا خوانده,قلبم آمدنت را خوب یادش است

بی صدا آمدی و در قلبم نشستی

اکنون...

سرگردانم,انگار تا دور دستها نشانی از روشنایی نیست.

تورا دوباره بهانه می کنم و خاطره های با تو بودن که مرا به لب پنجره بارانی می کشاند.

در تمام فرصت های تنهاییم پی در پی نقش هایت را بر روی صحنه زندگی مرور میکنم...

و از یاد نمی برم خاطره های با تو بودن را

و بغضم را درون خودم پنهان می کنم و نمی خواهم بدانی ناراحتی ام را

و دلیل اینکه سکوتم را به لبخندی بسنده می کنم و می دانم که تلخیش را درک می کنی

و به یاد می آورم تو را در آغوش و رفتنت را بدون من...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: